Horloges van edelmetalen onlenen hun unieke charme en inherente waarde aan het gebruik van edelmetalen.

18K goud betekent een minimum goudgehalte van 75%. De karakteristieke rozerode tint wordt gedeeltelijk veroorzaakt door de precieze hoeveelheid koper, waardoor de warme, roodachtige toon blijvend is. De technologie achter rosegoud is eeuwenoud en werkt volgens een eenvoudig principe: het aanpassen van het 6-delige legeringsmengsel (naast de 18 delen goud) binnen de totale samenstelling van 24 delen. Een hoger kopergehalte levert een roodere tint op; minder koper en meer zilver verschuift de kleur richting pink, wat de unieke aantrekkingskracht van edelmetalen benadrukt.

(18K goudgeplaatst): Deze constructie heeft een inwendige behuizing van roestvrij staal, omgeven door een laag goudlegering, die mechanisch tot een eenheid is verbonden. De dikte wordt gemeten in micrometer (1 micrometer = 1/1000 mm), meestal tussen 2-3 micrometer, met een maximum van 10-15 micrometer.

925 zilver: Een oud edelmetaal, 925 zilver was het voornaamste materiaal voor zakhorloges in de 18e eeuw en daarvoor. Het "925" geeft het gehalte aan puur zilver aan (92,5% zilver), hoewel er zilver met een hoger gehalte bestaat. Aangezien zilver een reactief metaal is, veroudert het gemakkelijk door vorming van zwart zilverzwavel wanneer het wordt blootgesteld aan zwavel in de lucht. Deze neiging om glans te verliezen door vocht en andere omgevingsfactoren maakt het in de moderne horlogerie veel minder gebruikelijk dan goud. Om veroudering tegen te gaan, wordt er meestal een beschermende laag rhodium (in dit verband vaak "wit goud" genoemd) op het oppervlak aangebracht via elektrolytische plating.